لینک پایین توضیحات
فرمت word قابل ویرایش پرینت
تعداد صفحات: 33
نشده است بلکه بنای مبتنی ساخت ثابت ، نحوی طراحی می شود که بتواند قابلیت گوناگونی یافتن متنوع بودن پلان طبقات هر زمان فراهم آورد . تطبیق پذیری قابلیت تنوع پذیری باید آن که نیاز کوشش خیلی زیاد یا تجربه فنی ساکن خانه باشد . بیشترین حق انتخاب اختیار کسانی بگذارد که درنهایت بناهای مبتنی ساخت ثابت ، سکونت می گزینند .در تصمیم گیری ساخت ثابت ، حداقل دو شرکت کننده وجود دارد که مستقلاً یکی دیگری عمل می کنند . اولین شرکت کننده طراح ساخت ثابت است که زیربنای اصلی تهیه می کند سپس ساکن خانه است که یک روند مستقل ، واحد مسکونی وجود می آورد .
طراح ساخت ثابت یک چارچوب اجتماعی عمل می کند که آن ، کار او چندین لحاظ ارزیابی می شود .
ضوابط قبول عمومی یک واحد مسکونی مناسب .
ضوابط خاص مشتری که روی ساختار خانه سرمایه گذاری می کند یا آن کامل می سازد برای فروش یا اجاره اختیار افرادی دیگر قرار دهد .
پس حداقل سه دست اندرکار این زمینه وجود دارد :
الف ) طراح
ب ) دولت
ج ) مشتری
البته اگر فقط مسائل فنی مطرح باشد ، این روش موفقیت آمیز خواهد بود ، ولی باید این نکته نیز توجه داشت که صورتی که جوابگویی نیازهای اجتماعی روانی آدمی بیش حد ساده گردد ، کیفیت زیست وی کاهش خواهد یافت این روندی است که انبوه سازی مسکن اتفاق افتاد ، یعنی حذف فردیت خانه ، نقش مصرف کننده یک شرکت کننده فعال بین رفت . این مسأله باعث زدن تعادل حوزه عمل محیط مسکونی می شود ، تعادلی که طول حوزه های عمل شهر که تراکم بیشتر آن الزامی است حفظ می کند درعین حال برخصوصیات زندگی فردی جمعی تأکید می نماید . چرا که شاید لازم باشد که افراد مهر خود خانه خویش حک کنند .
ساخت ثابت واحد آزاد
تا زمانی که افراد نتوانند چگونگی واحد مسکونی خود نیز نحوه چیدن وسایل آن نظر بدهند نمی توان گفت که خانه جوابگوی نیازهای شخصی افراد است هنگامی که تولید نحوی سازمان داده نشود که شخص ساکن خانه نتواند روند تولید مشارکت کند ، تکنولوژی نحو احسن استفاده نشده است .
اصطلاحات ساخت ثابت واحد آزاد برای دستیابی اهداف فوق ، یعنی مشارکت ساکنان خانه روند طراحی تولید وضع شده است . این اصطلاحات مبین روشنی می باشند که براساس آن ، تعیین چگونگی ساخت ثابت عهده جامعه قرار می گیرد تصمیم گیری واحدهای آزاد عهده فرد گذاشته می شود . یک جامعه بنا کردن ساخت ثابت ، برای افراد خود مسکن فراهم می کند ، اما خانه وقتی وجود می آید که فرد ، یک واحد آزاد ساخت ثابت برپا کند عبارتی دیگر ، خانه محصول تلاش اجتماع فرد است .
هم اکنون صنعت ساخت مسکن ، بین چهارچوب سازه آن عناصری که این چارچوب قرار می گیرند تفاوتی وجود دارد که ما آن آشنایی داریم ، ولی تفاوت ساخت ثابت واحد آزاد نوع دیگری است تفاوت اول صرفاً زمینه فنی است ، حالی که تفاوت دوم مربوط نحوه نظارت قدرت تصمیم گیری است . البته معمولاً یک واحد آزاد، یک عنصر سازه ای نیست بنابراین ساکن خانه می تواند خود تصمیم بگیرد که کی کجا باید چنین عضوی بکار برد ، اگر وی تصمیم بگیرد که این عنصر جابجا کند ، سازه نباید فرو ریزد .
به عبارت دیگر ، هر عنصری درواحد مسکونی که شخص ساکن خانه چگونگی آن نظارت داشته باشد جزئی مجموعه واحدهای آزاد است . واحدهای آزاد الزاماً عناصری پیش ساخته نیستند . یک دیوار آجری می تواند یک واحد آزاد باشد ، مشروط این که ساکنان خانه ، تعیین کننده محل جای گیری آن باشند . البته صورتی که دیوار راحتی جابجا شود ، تصمیم گیری محل قرارگیری آن نیز سریع تر صورت می گیرد . طرف دیگر اگر قرارداد خرید ، تغییر دادن محل یک قفسه ولو جاسازی نشده ، ممنوع اعلام شود ، آن قفسه بخشی ساخت ثابت شمار می رود . بنابراین ضوابط اجتماعی که برای تشخیص میزان نظارت شخصی ساکن کار می رود ، تأثیری بسزا تعیین واحدهای